Beschrijving: Senu: Geregisseerd door Sudath Devapriya, Ruvani Kurukulasuriya. Met Damitha Abeyratne, Kavishana Abhishek, Chaminda Sampath Jayaweera, Ruvani Kurukulasuriya. Geïnspireerd door waargebeurde incidenten; Swetha, de moeder van het driejarige jongetje Senura, kortweg Senu en haar enige kind, merkt op dat hij niet naar haar kijkt en niet op haar reageert als ze met hem praat, hoewel ze de reden daarvoor niet kan uitleggen. Het. Als ze op een dag met haar man Aruna naar haar werk gaat, wordt ze zich bewust van een ongewoon voorgevoel voordat ze Senu overdraagt ​​aan de meid Leela en haar opdraagt ​​contact met haar op te nemen als ze hulp nodig heeft. Swetha's ergste angsten nemen de vorm aan van een telefoontje van Leela halverwege de dag, en ze haast zich naar huis met een gruwelijke driftbui van Senu, liggend op de grond, en treft hem aan met honger en een plotselinge ziekteaanval. Aruna en Swetha raadplegen hun huisarts, die hen adviseert om Senu in te schrijven op een kleuterschool waar hij zich overdag niet eenzaam zal voelen als het stel naar hun werk gaat. Senu vindt zichzelf echter geen vriend of toont interesse in voorschools werk en wordt het buitenbeentje op de kleuterschool terwijl hij in zijn wereld verblijft. Verder is Senu dol op een rubberen speeltje, een badeend, dat hij gewoonlijk met zich meedraagt ​​in zijn hand, en toont hij een grote gehechtheid aan het voorwerp, ook al merkt zijn ouders, de meid of bijna niemand zijn fixatie op. het speelgoed. Ondertussen merkt de directeur van de kleuterschool dat Senu's gedrag ongebruikelijk is als hij de badeend kleurt met zwart krijt. Ze begrijpt dat Senu een boodschap probeert over te brengen bij gebrek aan verbale vaardigheden en informeert zijn ouders naar behoren om naar een kinderpsychiater te gaan voor een beter begrip van zijn gedragsafwijking. Swetha's heftige ontkenning dat haar zoon mogelijk een psychische aandoening heeft, roept een agressieve beschuldiging op bij de schooldirecteur. Dit verdedigingsmechanisme van haar psychologische rijk is bedoeld om problemen af ​​te weren die de ontwikkeling, de opleiding en het gezinsleven van haar zoon in de weg zouden kunnen staan. Niettemin gaan Senu's ouders naar een kinderpsychiater en vinden uiteindelijk een verklaring voor de gedragsafwijking van hun zoon wanneer uit een medisch onderzoek blijkt dat hij autistisch is. Senu's onvermogen om zijn plaats tussen de andere kinderen te vinden, zorgt ervoor dat hij zichzelf afschildert als een "zwarte badeend". Het is een uitdrukking van zijn psychologische zelfbeeld dat hij het buitenbeentje is tussen de andere kinderen, dat wordt geprojecteerd op zijn favoriete speeltje, dat onder meer zijn niet-acceptatie uitdrukt. "Het eendje", dat er qua uiterlijk anders uitzag dan de andere jongen in een nest, was een beroemd kinderverhaal dat vroeger werd verteld. Swetha wapent haar leven en mentale toestand met veerkracht en moed, terwijl ze de psychologische strijd aangaat om Senu's capaciteiten te koesteren, ondanks zijn handicap en ongemakken die comorbiditeit met autistische symptomen veroorzaken. Het belangrijkste is dat haar onvoorwaardelijke liefde voor Senu resulteert in het loslaten van zijn zelfbeeld van een "zwart eendje". Verder Swetha's offer voor het welzijn van haar zoon; een afwijking van de maatschappelijke normen van Sri Lanka wordt op een beoordelingsschaal gewogen. Ten slotte verbeteren vroege interventie, therapie en acceptatie door een school Senu's verbale vaardigheden geleidelijk, en hij spreekt het woord 'moeder' uit op het schoolpodium via de microfoon tijdens een zangwedstrijd. Swetha heeft haar zoon nog nooit eerder met 'moeder' horen aanspreken, en wordt dus haar geschenk van het 'kleine zwarte eendje' terwijl hij geleidelijk zijn potentieel ontketent, net zoals het kleine eendje dat uiteindelijk een mooie zwaan werd in het kinderverhaal..